Czarnogóra to niewielki europejski kraj, dość młody i jeszcze nie tak bardzo znany. Jego popularność wzrasta jednak w błyskawicznym tempie, ponieważ to mały raj na ziemi. Wszystko w jednym miejscu – morze, góry, jeziora, rzeki, historyczna przepiękna zabudowa…
Powierzchnia Czarnogóry jest 23 razy mniejsza od Polski, a znajduje się tu 5 parków narodowych, 3 obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jedna z najwyżej położonych miejscowości w Europie (Žabljak), najwyższy most samochodowy w Europie i drugi najgłębszy kanion na świecie!
Ciekawostki o Czarnogórze
Kanion rzeki Tary to najgłębszy kanion w Europie i drugi, po Kanionie Kolorado, na świecie – ma 1300 m głębokości i 82 km długości. Sama Tara nazywana jest łzą Europy, ponieważ woda w niej jest tak czysta, że można ją pić bezpośrednio z rzeki, np. siedząc w pontonie, korzystając z niezwykle popularnej tam oferty raftingu (czyli spływu pontonem). Tego typu spływ jest wydarzeniem, które trzeba przeżyć będąc na Bałkanach!
Kraj jest stosunkowo młody, jako niepodległe państwo istnieje od 3 czerwca 2006 roku, wtedy na skutek wcześniejszego referendum nastąpił rozpad Związku Państw Serbii i Czarnogóry. Stolicą kraju jest Podgorica, oznaczająca w dosłownym tłumaczeniu Podgórze.
Nazwa Czarnogóra pochodzi z języka włosko-weneckiego, podobno Wenecjanie spoglądający przez morze na Czarnogórę widzieli w tafli wody ciemne odbicie gór i nazywali ten rejon Monte negro, czyli dosłownie „czarna góra”. Z czasem Montenegro zostało uznane za międzynarodową nazwę kraju, mimo iż Czarnogórcy nazywają swoją ojczyznę Crna Gora.
Jedna z hipotez mówi, że najważniejszą „czarną górą” jest wzgórze Lovćen, które obecnie uznane jest za park narodowy. Na szczycie góry znajduje się mauzoleum Piotr II Petrowicia-Niegosza – władyki czarnogórskiego, żyjącego w XIX w. Sufit mauzoleum pokrywa 18 kg złota!
Czarnogóra jest bardzo interesująca pod względem przyrodniczym i kulturowym. Jest to również kraj tak mały, że wszystkie godne uwagi miejsca znajdujące się na jego terenie, można odwiedzić samochodem podczas jednego dnia. W okresach przejściowych – wiosną i jesienią, jest to także region, gdzie jednego dnia można udać się na plażowanie i na narty (3 godziny drogi autokarem dzielą nasłonecznione kurorty wybrzeża od ośrodków górskich Žabljak i Kolašin, które jeszcze na początku maja mogą być pokryte śniegiem).
Zwiedzając Czarnogórę nie można zrezygnować ze zwiedzania Zatoki Kotorskiej, która nazywana jest fiordami południa a od 1979 r. jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nazwą Przyrodniczy i Kulturowo-Historyczny Region Kotoru. Wyjątkowo warta odwiedzenia jest sztucznie utworzona wyspa – Wyspa Matki Boskiej na Skale (Gospa od Škrpjela). Wiąże się z nią niesamowita legenda!
Wyspa Matki Boskiej na Skale to jedyna sztuczna wyspa na Adriatyku. Według legendy, 22 lipca 1452 roku, w miejscu gdzie dziś znajduje się wyspa, a niegdyś znajdowała się mała skała, dwóch braci rybaków odnalazło obraz przedstawiający Matkę Boską. Obraz trzykrotnie przenoszono do kościoła w Peraście, ale w nieokreślonych okolicznościach zawsze ponownie znajdował się na skale. Rybacy więc postanowili stworzyć tam sztuczną wyspę a na niej kościół. Wyspa usypana jest z wraków statków oraz kamieni (podobno w 1630 roku zostało tam zatopionych ponad sto starych żaglowców wypełnionych kamieniami). Według zwyczaju, do dziś 22 lipca w okolicę wyspy przypływają czarnogórscy rybacy i dosypują wokół wyspy kolejne kamienie.
Na Gospie od Škrpjela oprócz kościoła, znajduje się obecnie także muzeum. Jednym z najcenniejszych przedmiotów tam jest wyszywany m.in. za pomocą ludzkich włosów gobelin, przypominający wizerunek Matki Boskiej. Gobelin stworzyła Jacinita Kuić szyjąc z gęstością 650 wbić igły na 1 cm² materiału (obecnie najnowocześniejsze maszyny do szycia są w stanie wykonać tylko 500 ukłuć na 1 cm²).
Wybrzeże Adriatyku kojarzone jest z palącym słońcem, jednak to właśnie w Czarnogórze obserwuje się największą ilość opadów deszczu w Europie! Kiedy w górach zimą sypie śnieg, nad Zatoka Kotorską doświadczyć można nieprzerwanych opadów deszczu, które każdego roku wynoszą około 5300 mm.
