Njeguši znane jest jako miejsce narodzin dynastii Petrović, która rządziła Czarnogórą w latach 1697-1918. Tutaj na świat przyszli m.in. najbardziej znany przedstawiciel rodziny władyka Piotr II Petrowić-Niegosz (uwieczniony również na serbskim banknocie 20 denarowym) i ostatni władca Czarnogóry król Mikołaj I Petrowić-Niegosz. Do Njeguši można dotrzeć malowniczą drogą serpentynami z nadmorskiego Kotoru albo równie piękną szosą prowadzącą z dawnej stolicy Czarnogóry Cetynii. Nad wioską wznosi się masyw górski Lovćen z szczytem Jezerski vrh, gdzie znajduje się mauzoleum Piotra II Petrowicia Niegosza. Obecnie Njeguši jest znane przede wszystkim z doskonałych specjałów, które stały się symbolem czarnogórskiej kuchni. Chodzi o njeguški pršut (szynka typu prosciutto) oraz njeguški sir (miejscowy ser). Od nazwy wioski pochodzi także nazwa popularnego dania mięsnego njeguški stek.
Njeguški pršut
Gwiazdą czarnogórskiej kuchni jest wędzona szynka typu prosciutto z Njeguši. W tej części kraju wytwarza się wiele lokalnych specjałów, takich jak ser i kiełbaski, ale żaden nie jest tak sławny jak lokalna odmiana prosciutto. Tajemnice przyrządzania tego przysmaku przekazywane są z pokolenia na pokolenie a proces wytwarzania szynki jest długotrwały. Tylne nogi świni są pokryte solą przez około trzy tygodnie. Mięso jest suszone przez kolejne trzy tygodnie, a następnie wędzone przez cztery miesiące. Miejscowi twierdzą, że specyficzna róża wiatrów w okolicy jest odpowiedzialna za wyjątkowy smak mięsa. Istnieją dokładne procedury, co zrobić z mięsem w zależności od warunków na zewnątrz, tj. wiatru, wilgotności itp. Njeguški pršut jest doskonały jako przystawka i często serwowany razem z świeżym chlebem, serem, winogronami czy oliwkami. Do tego nie powinno zabraknąć tradycyjnego napoju wysokoprocentowego, czyli rakiji.
Njeguški sir
Njeguški sir to czarnogórski pełnotłusty twardy ser produkowany z mleka owczego. Twaróg jest najpierw umieszczany w gazie, następnie w formie serowarskiej, a na końcu jest prasowany drewnianą deską zwieńczoną kamieniem. Po jednym dniu ser jest solony i umieszczany w drewnianym pudełku na dwa dni, a następnie pozostawiany do dojrzewania przez co najmniej cztery tygodnie, aż ser będzie gotowy do spożycia. Ser dojrzewa w określonych warunkach, uwalniając wykwintne smaki. Produkt końcowy ma złocistożółtą skórkę i mleczno-kwaśny, słony smak.
Njeguški stek
Njeguški stek to danie, którego nazwa pochodzi od części Czarnogóry, z której wywodzi się wspomniana wcześniej szynka prosciutto. Samo danie jest wynalazkiem Milovana Stojanovića, osobistego szefa kuchni jugosłowiańskiego przywódcy Josipa Broz Tito. Na tym stanowisku gotował dla Indiry Gandhi, Leonida Breżniewa, królowej Elżbiety II, Muammara Kaddafiego, Elizabeth Taylor, Richarda Burtona, Johna D. Rockefellera, Richarda Nixona i wielu innych polityków oraz celebrytów. Milovan Stojanović uwielbiał wymyślać nowe potrawy i nadawać im lokalne nazwy, z których jedną był stek Njeguši. Za to danie otrzymał złoty medal mistrzostw świata w gotowaniu w 1986 roku. Stek jest zrobiony ze sznycla cielęcego (oryginalna wersja) lub wieprzowego nadziewanego szynką prosciutto (pršut) i serem z Njeguši. Dodatkowo może być oblany topniejącym kajmakiem, czyli rodzajem popularnego na Bałkanach serka (sosu) śmietankowego.
