Lubuskie – wino i przyroda

Naszą wycieczkę i opowieść o tradycjach winiarskich regionu zaczniemy od Zielonej Góry, w której znajduje się Muzeum Wina. To jedyna ekspozycja tego typu w Polsce, mieszcząca się w piwnicach Muzeum Ziemi Lubuskiej. Przedstawia drogę wina – od uprawy winogron przez produkcję, dojrzewanie, rozlewanie do butelek aż do konsumpcji. 

Kraina z wina słynąca

W muzeum zobaczymy między innymi tablice informujące o kolebkach światowego winiarstwa i drogach rozprzestrzeniania się trunku przez stulecia po świecie. Uzupełnieniem ekspozycji są prasy, kadzie, ale także filtry, urządzenia do butelkowania, korkowania i etykietowania. 

Bardzo cenna jest kolekcja szkła śląskiego przeznaczonego do spożywania wina, często z grawerowanymi obrazkami czy sentencjami na kielichach, szklanicach mieniących się różnymi kolorami i złoceniami.

W bliskim sąsiedztwie muzeum znajduje się inne miejsce związane od lat z zielonogórskim winiarstwem. To Winne Wzgórze, na którym stoi charakterystyczny murowany Domek Winiarza, obchodzący w 2018 r. swoje dwusetne urodziny. 

W latach 50. XX w. dobudowano do domku szklany pawilon, zaś w latach 1960–1964 przekształcono całość w palmiarnię, w której mieściła się kawiarnia. Obecnie, po ostatniej przebudowie w latach 2007–2008, do dyspozycji gości oddano dwa tarasy widokowe. 

Z najwyższego tarasu rozpościera się niepowtarzalna panorama Zielonej Góry i okolic. Winne Wzgórze zaś, w latach 2017–2018, przeszło rewitalizację, czego efektem jest obecna nowa forma z wodnymi kaskadami, labiryntem, piwniczką winiarską.

Z Zielonej Góry udajmy się w kierunku Zaboru. Pierwszy przystanek zrobimy jednak w Zielonej Górze-Starym Kisielinie, w Winnicy Julia. Winnica Julia oferuje nie tylko możliwość zakupu znakomitego wina, lecz także degustacje połączone z opowieściami właścicieli o winiarstwie i możliwość zobaczenia parku miniatur obiektów winiarskich.

Z kolei we wsi Łaz, czekają nas kolejne winiarskie pokusy - Winnica Ingrid i Winnica Miłosz. Pierwsza ma prawie 2,5 ha powierzchni i kilkanaście tysięcy krzewów. Druga specjalizuje się od kilku lat w niełatwej i wymagającej wielu prób i wyrzeczeń produkcji win musujących. 

Tuż za Winnicą Miłosz zobaczymy ogromną połać pokrytą winnymi krzewami. To największa w Polsce winnica samorządowa o powierzchni 35 ha, na której terenie mieści się Lubuskie Centrum Winiarstwa.

Celem centrum jest rozwój marki i potencjału turystycznego województwa lubuskiego, a także budowanie tożsamości regionalnej, integracja środowisk winiarskich i przywrócenie tradycji uprawy winorośli oraz produkcji wina. 

Budynek dysponuje salą dydaktyczną z zapleczem multimedialnym do prowadzenia zajęć, szkoleń lub spotkań, pomieszczeniem ekspozycyjnym z licznymi planszami prezentującymi tradycje winiarskie regionu, ogromną mapą Lubuskiego Szlaku Wina i Miodu, gablotami z gatunkami lubuskich win oraz halą pokazową z profesjonalnymi urządzeniami do produkcji wina.

Na tropie przyrody

Województwo lubuskie to królestwo natury. Połowę powierzchni regionu porastają lasy, głównie iglaste. Licznie występujące zbiorniki wodne sprawiają, że Lubuskie jest nazywane Krainą Pięciuset Jezior. Ich brzegi i doliny rzek to miejsca wyjątkowego bogactwa gatunków roślin i zwierząt. 

Najcenniejsze obszary znajdują się w obrębie dwóch parków narodowych, ośmiu parków krajobrazowych i aż sześćdziesięciu czterech rezerwatów przyrody. Łączna powierzchnia parków narodowych Lubuskiego wynosi prawie 20 tysięcy hektarów.

Jednym z najbardziej znanych parków znajduje się w okolicach Kostrzyna nad Odrą. Park Narodowy „Ujście Warty” słusznie nosi miano Rzeczpospolitej Ptasiej. Obszar zalewowy i Polder Północny dają schronienie blisko 280 gatunkom ptaków. 

Tutejsza mozaika pastwisk, łąk i trzcinowisk jest idealnym miejscem ptasich lęgów, pierzowisk czy migracji. Na świat przychodzą tu m.in. małe bąki, derkacze, kropiatki i wodniczki. 

Jesienią gromadzi się do 200 000 gęsi, a zimą bezpieczną przystań w Parku znajdują łabędzie – krzykliwe i czarnodziobe. Aby nie zakłócać spokoju dzikim mieszkańcom Parku, polecamy wycieczkę jednym z wielu szlaków, które przygotowano tak, aby wędrując, przeżywać naturę z bardzo bliska, ale jednocześnie nie wyrządzać jej szkody.

Druga z lubuskich pereł to Drawieński Park Narodowy. Tutejszy krajobraz tworzą rozległe kompleksy leśne, pokrywające sandrowe równiny, w które łagodnie wplatają się wstęgi mniejszych i większych rzek. 

Zmienna, raz łagodna i wolna, innym znów razem rwąca i rzucająca wyzwania – taka jest Drawa. Jej lewy dopływ, Korytnica, ma szybki nurt, a pod taflą skrywa płycizny i powalone drzewa. 

To dwa szczególnie lubiane przez kajakarzy szlaki wodne. Nieco mniej doświadczeni turyści mogą skorzystać z usług wykwalifikowanych organizatorów. Specjaliści od spływów pomagają dokonać niezbędnych opłat, wybrać miejsca noclegu, organizują prowiant i ekwipunek. 

Oprócz szlaków wodnych w Parku istnieją szlaki piesze, rowerowe i narciarskie. Wiele z nich prowadzi nieopodal jezior, których w okolicy nie brakuje. We wschodniej części Parku są to przede wszystkim jeziora rynnowe zlewni rzeki Płocicznej. 

W głębi lasu skrywają się przed wzrokiem ciekawskich Głodne Jeziorka – niewielkie śródleśne oczka wodne. Te torfowe, objęte ścisłą ochroną zbiorniki mają ciemną, miejscami czarną barwę. 

Dla odmiany nieomal szmaragdowym kolorem zachwycają odwiedzających jeziora Martew, Płociowe i Pecnik Duży. Co ciekawe w wodach Parku występuje około trzydziestu siedmiu gatunków ryb, w tym także restytuowany łosoś.