Marokańską kuchnię charakteryzują wyjątkowe i różnorodne dania, które podkreślają bogate dziedzictwo kulturowe kraju. Eksperci twierdzą, że przygotowanie większości marokańskich potraw opiera się na świeżych warzywach i owocach, naturalnych olejach i aromatycznych przyprawach. Twierdzą, że wszystkie te składniki mają korzystny wpływ na zdrowie człowieka.
Z tego powodu marokańska kuchnia uważana jest za bardzo zdrową. Skąd pochodzą tradycje kulinarne Maroka? Jakich tradycyjnych potraw Maroka warto spróbować?
Historia kuchni Marokańskiej
Historia kulinarna jest równie wyrafinowana i różnorodna, jak aromaty i smaki dań marokańskich. Jedzenie, z którego słynie Maroko jest zwieńczeniem wielowiekowej wymiany handlowej i kulturowej.
Nie należy zapominać, że na tradycje kulinarne tego afrykańskiego kraju wpłynął sposób, w jaki jej mieszkańcy jedzą swoje ulubione potrawy oraz to, kiedy i dlaczego spożywają posiłki.
Podstawę marokańskiej kuchni tworzą produkty, pochodzące od Berberów, którzy niegdyś byli dominującą grupą etniczną w regionie. Zamieszkują oni ten region od ponad 2000 lat. Ich podstawowe pożywienie składało się z lokalnych składników, w tym oliwek, fig i daktyli, które są nadal często używane w marokańskiej kuchni.
Oczywiście Berberom wkrótce towarzyszyły inne grupy ludzi. Kupcy i zdobywcy m.in. Rzymianie, Fenicjanie, Kartagińczycy, a przede wszystkim Arabowie, wprowadzili nowe przepisy i składniki. W VII wieku Arabowie podbijając północną Afrykę przynieśli ze sobą nowe rodzaje żywności. Były to w szczególności produkty zbożowe. Wprowadzili także nieznane do tej pory przyprawy: cynamon, imbir, szafran i kminek.
Oprócz nowych produktów zdobywcy z półwyspu Arabskiego nauczyli rdzennych mieszkańców Maroka tajników słodko-kwaśnej kuchni, którą Arabowie przejęli od Persów.
Wpływy żydowskie obejmują również niektóre elementy kuchni marokańskiej. W VII i VIII wieku Żydzi zaczęli migrować do Afryki Północnej, uzyskując bezpieczne miejsce zamieszkania. Wyznawcy judaizmu zapoznali mieszkańców Maroka z różnymi technikami marynowania i konserwowania owoców i warzyw.
Imperium Ghany, które rządziło terenami dzisiejszego Senegalu, Mauretanii, Burkina Faso, Gambii i większością Mali, również przyczyniło się do rozwoju kultury marokańskiej. Wagadugu wprowadził sufizm – formę islamskiego mistycyzmu – a ich rytuały często obejmowały praktyki kulinarne, takie jak dostarczanie darmowego jedzenia.
Berberowie są pomysłodawcami kuchni marokańskiej, ale wpływy zewnętrzne poszerzyły gamę i sposób przygotowania potraw.
Dodatkowe wpływy wywarli Maurowie z południowej Hiszpanii, którzy przywieźli pastillę, obecnie bardzo popularne ciasto w Maroku. Mniejszy wpływ mieli Francuzi i Brytyjczycy.
Kuchnia Maroka obecnie
Przy tak dużym wpływie zewnętrznym można by pomyśleć, że kultura kulinarna Maroka i tradycje Berberów zostały utracone. Jednak wcale tak nie jest. Maroko uprawia szeroką gamę śródziemnomorskich owoców i warzyw m.in. pomarańcze, melony, pomidory, słodką i ostrą paprykę, daktyle, oliwki, migdały, figi i wiele innych.
Pszenica jest podstawowym zbożem, podczas gdy popularne mięso to wołowina, jagnięcina, kozina, baranina, kurczak i owoce morza. Pikantne, słodkie i kwaśne smaki odgrywają ważną rolę w wielu marokańskich potrawach. Zazwyczaj doprawia się je konserwowaną cytryną, smen (sfermentowanym masłem), olejem arganowym, oliwą z oliwek, suszonymi owocami, ziołami i mnóstwem różnych przypraw.
Podobnie jak w Indiach i Etiopii, przyprawy są szeroko stosowane w kuchni marokańskiej. Niektóre z najczęściej używanych przypraw w kuchni marokańskiej to kminek, kurkuma, cynamon, szafran, gałka muszkatołowa, papryka, imbir, anyż i kozieradka.
Ras el hanout, popularna mieszanka używana w wielu marokańskich potrawach, może być wykonana z 25-40 różnych przypraw. Przy tak wielu przyprawach i świeżych ziołach używanych w marokańskich przepisach nie można myśleć o marokańskim jedzeniu bez myślenia o smaku.
Które z tradycyjnych potraw Maroka warto spróbować?
Nie tylko marokańskie sałatki? Msemen
Msemen to tradycyjny marokański placek z mąki, kaszy manny, cukru, soli, drożdży, ciepłej wody, oleju i klarowanego masła. Ciasto zagniata się, aż stanie się gładkie. Następnie jego kawałki spłaszcza się i formuje w kwadraty.
Po złożeniu i uformowaniu ciasta smaży się je na patelni, aż stanie się chrupiące na zewnątrz i ciągnące w środku. Chociaż msemen jest tradycyjnie spożywany samodzielnie jako dodatek do kawy lub herbaty, może być również nadziewany różnymi mięsami i warzywami.
Marokański kuskus - warto spróbować?
Liczne drobne, lekkie, delikatne ziarna, idealnie ułożone w piramidkę i podawane na półmisku na zakończenie posiłku to kuskus. Narodowa potrawa Maroka i Algierii stanowi obowiązkową pozycję w każdej marokańskiej restauracji.
Samo słowo odnosi się zarówno do całego dania, jak i do drobnych ziarenek semoliny. Mąkę z semoliny polewa się wodą, aż uformuje się w małe granulki, które następnie przeciska się przez sito.
Kuskus przygotowywany jest zazwyczaj w piątki na obiad, kiedy to całe rodziny spotykają się na najważniejszym posiłku tygodnia. Danie jest tradycyjnie przygotowywane w metalowym garnku do gotowania na parze. W nim gulasz znajduje się na dole, a małe ziarna w perforowanym koszu na górze. Dzięki temu gotują się na parze, która unosi się z bogatego gulaszu.
Zaalouk - idealny nie tylko do owoców morza?
Zaalouk to popularny marokański dip z bakłażana, świeżych pomidorów, czosnku, oliwy z oliwek oraz przypraw i ziół, takich jak kminek, papryka, pietruszka i kolendra. Jest zwykle podawany jako dodatek do chrupiącego chleba lub marokańskich dań rybnych i mięsnych.
Sposoby przygotowania zaalouk są różne, ale najlepsze wersje są robione z pieczonego bakłażana. Dodaje potrawie wspaniałego dymnego posmaku.
Marokańskie desery - Baghrir
Jedno spojrzenie na tą popularną marokańską potrawę i staje się jasne, dlaczego nazywa się go „naleśnikiem z tysiącem dziurek”. Zrobione z semoliny, baghrir to małe gąbczaste naleśniki znane z wielu małych dziurek, które tworzą się podczas procesu gotowania.
Popularne w kuchni Maroka i Algierii są przygotowywane z ciasta składającego się z mąki, drobnej kaszy manny, proszku do pieczenia, drożdży, soli, cukru i wody. To drożdże w cieście tworzą dziury w naleśniku.
Gdy tylko ciasto trafi na patelnię, setki bąbelków tworzą się i pękają na powierzchni podczas gotowania, nadając baghrirowi wyjątkową konsystencję i wygląd. W przeciwieństwie do zachodnich naleśników, baghrir jest smażony tylko z jednej strony, dzięki czemu jest szybszy i łatwiejszy w przygotowaniu. Jest on tradycyjnie łączony z syropem miodowo-maślanym i spożywany na śniadanie.